مشکل مدرسه هراسي
مشکل مدرسه هراسي يا همان اضطراب جدايي از والدين با ميزان شيوع حدود پنج درصد، شايع‌ترين اختلال اضطرابي در دانش آموزان به ويژه کلاس اولي‌ها در روزهاي ابتدايي بازگشايي مدارس است.
اين روزها مي‌توان دانش آموزان نوآموزي را ديد که گاهي با فرياد و اعتراض، گاهي با خواهش و التماس و گاهي با چانه زدن، بر سر رفتن به مدرسه به بحث جدي با والدين مشغول هستند.امتناع از رفتن به مدرسه در ميان دختران و پسران دانش آموز به يک اندازه رايج است و معمولا کلاس اولي‌ها بيشتر با اين مشکل روبرو مي‌شوند.با اين وجود، رفتار خودداري از رفتن به مدرسه مي‌تواند در هر سني رخ دهد؛ واقعيت اين است که توجه به مساله مدرسه هراسي بسيار با اهميت است و والدين نبايد نسبت به آن بي‌تفاوت باشند. کودکاني که براي اولين بار از محيط خانه دور مي‌شوند به علت وابستگي زياد به اعضاي خانواده دچار اضطراب و تشويش بيش از اندازه مي‌شوند. معمولا مدرسه هراسي با حالت‌هايي مانند گريه، داد و فرياد کردن، لجبازي، تمارض، مقاومت در برابر ترک خانه، پرت کردن کيف و کتاب و نپوشيدن روپوش مدرسه همراه است.وي با بيان اينکه مکان بروز اضطراب‌ها براساس ميزان اضطراب دانش آموزان، متفاوت است، مي‌افزايد: برخي از کودکان اصلا دوست ندارند پا به مدرسه بگذارند؛ برخي ديگر در راه مدرسه و پس از خروج از خانه و در مدرسه، حياط يا پس از ورود به کلاس دچار اضطراب مي‌شوند. برخي از دانش آموزان که راحت تر با محيط ناشناخته، کنارمي آيند و سطح اضطراب کمتري دارند ممکن است در کلاس درس، دچار اضطراب شوند.ا تاکيد می شود اين واکنش‌ها مختص کلاس اولي‌ها نيست، کودکان، زماني که براي اولين بار از محيط خانه جدا شده و وارد مهد کودک و پيش دبستاني مي‌شوند نيز ممکن است دچار اضطراب شوند. معمولا کودکان داراي وابستگي بيش از حد به اعضاي خانواده، کودکان بدون تجربه ماندن در بيرون از خانه، کودکان منزوي و گوشه گير، کودکان معلول و داراي اعتماد به نفس پايين بيش از ساير کودکان در معرض مدرسه هراسي قرار دارند.هرچه تعداد خواهران و برادران در يک خانواده بيشتر باشد ممکن است ميزان مدرسه هراسي دانش آموز کاهش يابد. معمولا ترس و هراس کودکان و گريه شديد آنان در روز اول سال تحصيلي دقايق زيادي به طول نمي‌انجامد؛ براي سازگاري با محيط جديد فقط به يک تا دو ساعت زمان نياز است و در طول اين مدت معمولا دانش آموز با محيط جديد و همکلاسي‌هاي خود کنار مي‌آيد.بهتر است والدين از همراهي با فرزندان، خودداري کرده و از دور او را نظاره کنند؛ همچنين آموزگاران و اولياي مدرسه مي‌توانند دانش آموز هراسان را در آغوش کشيده و با جلب توجه او به جذابيت‌هاي محيط جديد و همکلاسي ها، از ميزان هراس او بکاهند. معلم نيز بايد دقايقي رابه دانش آموزان هراسان اختصاص دهد و سعي در آرام سازي آنان کند؛ به علاوه اين امکان را دراختيار آنان قرار دهد که خود، صندلي مناسب در کلاس را انتخاب کنند.معلمان همچنين مي‌توانند با استفاده از جملات سرشار از محبت و نوازش، دانش آموزان را آرام کرده و محيطي امن و راحت براي آنها فراهم کنند.در مواردي که اضطراب و گريه دانش آموزي بيش از حد و غيرقابل کنترل است، دانش آموزان بايد به خانه بازگردانده شده و در اولين فرصت به روانپزشک اطفال مراجعه کنند
